Zaburzenia związane z traumą i stresorami to grupa problemów emocjonalnych i behawioralnych, które mogą wynikać z traumatycznych i stresujących doświadczeń z dzieciństwa.
Te traumatyczne i stresujące doświadczenia mogą obejmować narażenie na przemoc fizyczną lub emocjonalną lub ból, w tym znęcanie się, zaniedbanie lub konflikt rodzinny. Na przykład obserwacja rodzica traktowanego przemocą może być traumatycznym przeżyciem, podobnie jak bycie ofiarą przemocy lub nadużycia. Stresory, takie jak separacja rodziców lub rozwód, a nawet poważniejsze stresory, takie jak emocjonalne lub fizyczne zaniedbanie, mogą powodować problemy, gdy są przedłużane lub nie zajmują się nimi dorośli. Nawet przeprowadzka lub narodziny rodzeństwa mogą być stresorem, który u niektórych dzieci może powodować znaczne trudności.
Zaburzenia związane z urazami i stresorami obejmują:
- Zespół stresu pourazowego (PTSD). Dzieci i młodzież z zespołem stresu pourazowego mają objawy, takie jak uporczywe, przerażające myśli i wspomnienia lub retrospekcje traumatycznych wydarzeń lub wydarzeń. Inne objawy mogą obejmować nerwowość, problemy ze snem, problemy w szkole, unikanie pewnych miejsc lub sytuacji, depresję, bóle głowy lub brzucha.
- Ostre zaburzenie stresowe (ASD). Objawy ASD są podobne do PTSD, ale pojawiają się w ciągu pierwszego miesiąca po ekspozycji na traumę. Szybkie leczenie i odpowiednie wsparcie społeczne mogą zmniejszyć ryzyko przekształcenia się ASD w PTSD.
- Zaburzenia adaptacyjne. Zaburzenia adaptacyjne to niezdrowe lub nieprzydatne reakcje na stresujące wydarzenia lub zmiany w życiu dziecka. Reakcje te mogą być emocjonalne, takie jak przygnębiony nastrój lub nerwowość, lub behawioralne, takie jak niewłaściwe zachowanie lub naruszanie praw innych osób.
- Reaktywne zaburzenie przywiązania (RAD). Dzieci z RAD wykazują ograniczone reakcje emocjonalne w sytuacjach, w których zwykle się ich oczekuje. Może to objawiać się brakiem wyrzutów sumienia po złym zachowaniu lub brakiem reakcji na pozytywne lub negatywne wyzwalacze emocjonalne. Dzieci z RAD mogą nie chcieć ani nie potrzebować pocieszenia ze strony opiekunów. Może wydawać się, że nie przejmują się tym, gdy zabiera się im zabawkę.
- Zaburzenie odhamowanego zaangażowania społecznego (DSED). Dzieci z DSED są niezwykle otwarte na interakcje z nieznajomymi. Mogą być zbyt chętni do tworzenia więzi z innymi, podchodzenia do nieznajomych, a nawet ich przytulania. Mogą odejść z nieznajomymi bez sprawdzania ich z rodzicem lub opiekunem.
- Niesklasyfikowane i nieokreślone zaburzenia traumy. Niektóre reakcje emocjonalne i behawioralne na traumę nie pasują do powyższych kategorii diagnostycznych. Ta kategoria jest używana w takich przypadkach.